BIOGRAM :)
Posłem II Rzeczpospolitej Polskiej, którego wybrałyśmy jest Maciej Rataj. Wybierając tę postać, chciałyśmy przedstawić naszego bohatera mieszkańcom gminy Kłoczew, by uczcić pamięć o tej niezwykłej osobie.
Maciej Rataj urodził się 19 lutego 1884 r. w Chłopach. Naukę rozpoczął od szóstego roku życia. Zajmował się również działalnością społeczną. Wstąpił do związanego z ruchem ludowym Koła Towarzystwa Szkoły Ludowej im. Tadeusza Kościuszki we Lwowie. W 1913 roku nastąpił rozłam w ruchu ludowym, a Maciej Rataj w 1914 przystąpił do PSL „Piast”. 13 października 1918 r. wziął aktywny udział w wiecu niepodległościowym zorganizowanym w Zamościu, w trakcie którego wygłosił gorące patriotyczne przemówienie.
26 stycznia 1919 r. został wybrany na posła do Sejmu Ustawodawczego z listy PSL „Wyzwolenie”. Maciej Rataj kierował pracami Komisji, mając swój wkład w uchwalenie konstytucji marcowej. W Sejmie zasiadał także w komisjach: oświatowej, spraw zagranicznych i wojskowych. 1 lipca 1920 r. został członkiem Rady Obrony Państwa. W rządzie W. Witosa, zaprzysiężonym 24 lipca 1920, został ministrem wyznań religijnych i oświecenia publicznego. Był jednym z twórców porozumienia pomiędzy PSL „Piast”, Związkiem Ludowo-Narodowym i Chrześcijańską Demokracją, dzięki któremu 28 maja 1923 r. powstał drugi rząd W. Witosa.
Po zabójstwie prezydenta Gabriela Narutowicza. zgodnie z Konstytucją Marcową jako marszałek Sejmu przejął obowiązki głowy państwa. W czasie zbrojnego zamachu stanu, którego dokonał Józef Piłsudski, Maciej Rataj ponownie stanął na czele państwa. Prezydent Stanisław Wojciechowski przekazał mu uprawnienia Prezydenta Rzeczypospolitej. W wyborach parlamentarnych w marcu 1928 r. uzyskał po raz kolejny mandat poselski. Maciej Rataj wszedł w skład Naczelnego Komitetu Wykonawczego nowego ugrupowania, został także redaktorem naczelnym organu prasowego partii – ,,Zielonego Sztandaru”. W 1934 został posłem na Sejm III kadencji, zajmując miejsce Wincentego Witosa. W kwietniu 1936 powołano go na stanowisko prezesa Naczelnego Komitetu Wykonawczego Stronnictwa, wobec nieobecności Wincentego Witosa w kraju. W styczniu 1934 r. w związku z polityczną emigracją W. Witosa , zajął jego miejsce w Sejmie. Od lutego 1935 r. pełnił funkcję prezesa NKW SL.
Po wybuchu II wojny światowej pozostał w kraju. Będąc zwolennikiem utworzenia jednolitej podziemnej organizacji wojskowej, zaangażował się w działania Głównej Rady Politycznej przy Służbie Zwycięstwu Polski. Jednocześnie dążył do rozwinięcia pracy konspiracyjnej przez SL. Pod koniec listopada 1939 r. został aresztowany przez Niemców. Przetrzymywany był w więzieniu przy ul. Daniłowiczowskiej w Warszawie. Na początku 1940 r. został zwolniony. Przeniósł się do Otwocka. Wkrótce powrócił jednak do Warszawy i w marcu 1940 r. zorganizował Centralne Kierownictwo Ruchu Ludowego, nad którym przejął zwierzchnictwo. Następnie został ponownie aresztowany. 21 czerwca 1940 r. został rozstrzelany w masowej egzekucji pod Warszawą w Palmirach. W 1946 r. jego ciało zostało ekshumowane i uroczyście pochowane na cmentarzu w Palmirach.
Komentarze
Prześlij komentarz